Jeetje, wat vliegt de tijd! Het laatste berichtje op deze website is van vier maanden geleden, en ook aan de website hebben we weinig tot niets gedaan in diezelfde tijd. Stilgezeten? Integendeel. Wat ik al wist, is nu nog meer waar, werken in de horeca is gewoon keihard werken! Naast dagelijks verse soep koken en broodjes maken zijn er nog veel meer dingen die gedaan moeten worden om de boel draaiende te houden: boodschappen doen, bestellingen plaatsen, facturen opmaken/versturen/betalen, en nog meer boodschappen doen. Want hé, alles elke dag vers hè.
Ik/we hebben veel geleerd de afgelopen maanden. Dusdanig veel dat er een paar dingetjes gaan veranderen. Móeten veranderen, zelfs. Om het werkbaar te houden. Zo stappen we af van het maken van een prijsje. Er zijn drie arrangementen in de maak voor borrels en recepties. Dat geeft weinig ruimte tot onderhandeling, maar geeft de klant een keuze en dat schept weer duidelijkheid.
Iets anders dat moet veranderen zijn de prijzen. Als ik ergens ga lunchen betaal ik zomaar negen euro voor hetzelfde broodje dat ik voor 3 euro over de toonbank laat gaan. Het zal niet met euro’s tegelijk omhoog gaan, maar ik moet wel iets doen. De winstmarge is, wegens alle kostenverhogingen, er alleen maar kleiner op geworden. En wat ik ook geleerd heb, de afgelopen maanden, is dat ik de kosten van de boekhouder, bezorgkosten van leveranciers, eigen benzinekosten, enzovoort óók moet doorberekenen. Het is niet anders.
Maar ik heb nog iets anders geleerd. Iets waarbij al het andere verbleekt. Namelijk het sociale aspect. Je bent meer dan een luisterend oor, meer dan een schouder, en veel meer dan een praatje. En dat is onbetaalbaar gebleken.
