Jaarlijkse archieven: 2021

Er is een tijd van praten, en een tijd van DOEN. En die tijd van doen is vandaag eindelijk aangebroken. Na maanden praten, plannen indienen, spulletjes bestellen, nadenken over hoe en wat en uiteindelijk met een alternatief scenario komen in verband met de horeca-sluiting. Zijn we vandaag ein-de-lijk begonnen met de opknapwerkzaamheden.

Sinds jaar en dag is het bruine café vooral… geel. Met uiteraard bruin. De lambrisering is, na een aantal herstelpogingen, uitgevoerd in drie tinten bruin, de pilaren zijn geel evenals de muren. En het voor plafond heeft men ooit bedacht dat donkerbruin een hele mooie kleur was. Wij denken daar net even anders over. De muren worden olijfgroen, een deel van het houtwerk wordt ral 9010 (gebroken wit) net zoals het plafond. De bruine lambrisering, tja… Dat is een ander verhaal. De schilder van dertig jaar geleden heeft er met bloed, zweet en tranen met een penseeltje een houtnerf in geschilderd. Latere ‘herstelwerkzaamheden’ hebben die houtnerf verprutst door er egaal overheen te schilderen, met een kleur bruin die het oorspronkelijke niet eens benadert! Een visueel rommeltje dus. En voor ons een uitdaging om daar weer iets moois van te maken. Maar die uitdaging gaan we graag aan.

Muren, plafond en een (ander) deel van het houtwerk hebben onze prioriteit. Voorlopig is het café nog fysiek gesloten, in elk geval tot 14 januari. We zijn dus best beperkt in de tijd. En die lambrisering? Die pakken we gefaseerd wel aan. Geopend of niet.

Vandaag zijn we in elk geval voor het eerst aan de slag geweest in het café. Eerst de kerstversiering maar weggehaald, wel zo handig. Het hing aan alle kanten in de weg. De vrijwilliger die het heeft aangebracht, wilde of kon het niet eerder dan maandag 3 januari weghalen, maar daar konden wij niet op wachten. De eerste twee muurdelen zijn inmiddels schoongemaakt met een stevige ammonia-oplossing (oppassen dat het niet in je mondneusmasker terechtkomt, weten we nu uit ervaring). En de eerste laag voorstrijk zit erop. Niet onbelangrijk, want er mocht ‘vroegah’ nog gerookt worden in het café, en flink ook! We poetsen dus feitelijk dertig jaar aan nicotine van de muren af. De voorstrijk is nu lekker aan het drogen en morgen gaat de eerste kleurlaag erop. Het zal gelijk een hele andere uitstraling hebben! We zijn benieuwd.

Maar voor we morgen aan het klussen gaan, hebben we eerst een afspraak bij de Kamer van Koophandel in Den Haag. En dat allemaal op oudejaarsdag. The show must go on!

Soms is tijd je grootste vijand, en dat is nu niet anders. Komt De Buurvrouw er überhaupt wel? Die vraag kunnen we met een volmondig JA! beantwoorden. Maar zoals gezegd: soms is tijd je grootste vijand.

Het vorige bericht dateert van 10 oktober. Bijna twee maanden geleden dus. We hadden gehoopt op 1 december te kunnen openen. Want wat is nu lekkerder dan de feestmaand december alvast even mee te pakken. Helaas. Het wordt op z’n vroegst 1 januari 2022.

De vertragingen lagen niet bij ons of het management van de instelling, maar (indirect) bij de cliëntenraad. Ook zij hebben inspraak in hetgeen allemaal op stapel staat. Zeer terecht overigens. Maar het gaf behoorlijk wat oponthoud. Maar stevenen we dan toch af op een ‘closure’. Vorige week zondag hebben we samen met de manager  huisregels opgesteld, die alle zorgen van de cliëntenraad zouden moeten wegnemen. Maandag 13 december hebben we opnieuw overleg met elkaar, en dan wordt hopelijk de spreekwoordelijke klap op het stuk gegeven en kunnen we eindelijk verder met de uitvoering van onze plannen.

De nieuwe raamstickers liggen al klaar, evenals de polo’s, overhemden en schorten. Alles netjes voorzien van het logo van De Buurvrouw. We staan te popelen om het oubollige geel op de muren een opfrissertje te geven, en op het krijtbord naast de ingang “De Buurvrouw, opening soon” te kunnen schrijven. Een nieuwe koperen bel (wat is een kroeg zonder bel?) en wat nostalgische reclameborden liggen ook al te wachten op hun nieuwe onderkomen.

Het duurde allemaal veel langer dan we hadden gehoopt, maar langzaam maar zeker gaan we echt wel de goede kant op! Nog even geduld.

Here we go inderdaad. Een lang gekoesterde wens lijkt eindelijk in vervulling te gaan: terug naar mijn roots, de horeca. Ik wil niet opscheppen, maar met ooit een eigen discotheek in Duitsland en gewerkt te hebben als horeca-manager in de event-branche is het smeren van boterhammetjes toch iets onder de maat. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het geweldig, werken in een verpleeghuis, maar ik weet dat ik veel meer in mijn mars heb.

De instelling waar ik werk zou wel wat meer reuring kunnen gebruiken. Een mooie plek daarvoor is het nagenoeg overleden bruin cafeetje, in de centrale hal. Drie uurtjes per dag open, gerund door vrijwilligers. Allemaal met de beste bedoelingen, maar het mag wel wat meer ‘pit’ hebben. En ruimere openingstijden. En lekker eten. En goeie koffie. En service met een glimlach. Mijn glimlach!

Tijd om een balletje op te gooien bij de manager. Door Corona was die tijd er eerder niet. Lang verhaal kort: manager enthousiast, afspraak gemaakt, projectplan geschreven en nu gaan we dat laatste verder uitwerken.

Diploma Sociale Hygiëne halen, begroting maken voor schilderwerkzaamheden, praten met de activiteitenbegeleidster/vrijwilligerscoördinator, prijslijst aanpassen, leverancier uitzoeken en contract mee aangaan, bezetting borgen, vergunning omzetten. We hebben nog aardig wat werk te verzetten voordat De Buurvrouw daadwerkelijk open kan.

Eén ding staat als een paal boven water: we weten meer dan zeker dat De Buurvrouw een verrijking zal zijn voor de instelling. Bewoners en revalidanten kunnen er dagelijks terecht gedurende veel ruimere openingstijden. Goeie koffie, lekkere broodjes en soep die eens niet uit een blik komt. En dat allemaal in een entourage waarin iedereen zich (hopelijk) thuis voelt.

De lat ligt hoog en hetzelfde geldt voor de verwachtingen. Het cafeetje draait momenteel quitte, oftewel: er gaat net zoveel uit als er binnen komt. En daar moet natuurlijk wel verandering in komen, wil dit plan een kans van slagen hebben.

Via onze website en sociale media houden we jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen. We zetten er flink de schouders onder, want het liefst gaan we dit jaar nog open!

Natali en Mariëlle Wegman