3 – Maar nu echt

Er is een tijd van praten, en een tijd van DOEN. En die tijd van doen is vandaag eindelijk aangebroken. Na maanden praten, plannen indienen, spulletjes bestellen, nadenken over hoe en wat en uiteindelijk met een alternatief scenario komen in verband met de horeca-sluiting. Zijn we vandaag ein-de-lijk begonnen met de opknapwerkzaamheden.

Sinds jaar en dag is het bruine café vooral… geel. Met uiteraard bruin. De lambrisering is, na een aantal herstelpogingen, uitgevoerd in drie tinten bruin, de pilaren zijn geel evenals de muren. En het voor plafond heeft men ooit bedacht dat donkerbruin een hele mooie kleur was. Wij denken daar net even anders over. De muren worden olijfgroen, een deel van het houtwerk wordt ral 9010 (gebroken wit) net zoals het plafond. De bruine lambrisering, tja… Dat is een ander verhaal. De schilder van dertig jaar geleden heeft er met bloed, zweet en tranen met een penseeltje een houtnerf in geschilderd. Latere ‘herstelwerkzaamheden’ hebben die houtnerf verprutst door er egaal overheen te schilderen, met een kleur bruin die het oorspronkelijke niet eens benadert! Een visueel rommeltje dus. En voor ons een uitdaging om daar weer iets moois van te maken. Maar die uitdaging gaan we graag aan.

Muren, plafond en een (ander) deel van het houtwerk hebben onze prioriteit. Voorlopig is het café nog fysiek gesloten, in elk geval tot 14 januari. We zijn dus best beperkt in de tijd. En die lambrisering? Die pakken we gefaseerd wel aan. Geopend of niet.

Vandaag zijn we in elk geval voor het eerst aan de slag geweest in het café. Eerst de kerstversiering maar weggehaald, wel zo handig. Het hing aan alle kanten in de weg. De vrijwilliger die het heeft aangebracht, wilde of kon het niet eerder dan maandag 3 januari weghalen, maar daar konden wij niet op wachten. De eerste twee muurdelen zijn inmiddels schoongemaakt met een stevige ammonia-oplossing (oppassen dat het niet in je mondneusmasker terechtkomt, weten we nu uit ervaring). En de eerste laag voorstrijk zit erop. Niet onbelangrijk, want er mocht ‘vroegah’ nog gerookt worden in het café, en flink ook! We poetsen dus feitelijk dertig jaar aan nicotine van de muren af. De voorstrijk is nu lekker aan het drogen en morgen gaat de eerste kleurlaag erop. Het zal gelijk een hele andere uitstraling hebben! We zijn benieuwd.

Maar voor we morgen aan het klussen gaan, hebben we eerst een afspraak bij de Kamer van Koophandel in Den Haag. En dat allemaal op oudejaarsdag. The show must go on!

2 – Langzaam maar zeker

Soms is tijd je grootste vijand, en dat is nu niet anders. Komt De Buurvrouw er überhaupt wel? Die vraag kunnen we met een volmondig JA! beantwoorden. Maar zoals gezegd: soms is tijd je grootste vijand.

Het vorige bericht dateert van 10 oktober. Bijna twee maanden geleden dus. We hadden gehoopt op 1 december te kunnen openen. Want wat is nu lekkerder dan de feestmaand december alvast even mee te pakken. Helaas. Het wordt op z’n vroegst 1 januari 2022.

De vertragingen lagen niet bij ons of het management van de instelling, maar (indirect) bij de cliëntenraad. Ook zij hebben inspraak in hetgeen allemaal op stapel staat. Zeer terecht overigens. Maar het gaf behoorlijk wat oponthoud. Maar stevenen we dan toch af op een ‘closure’. Vorige week zondag hebben we samen met de manager  huisregels opgesteld, die alle zorgen van de cliëntenraad zouden moeten wegnemen. Maandag 13 december hebben we opnieuw overleg met elkaar, en dan wordt hopelijk de spreekwoordelijke klap op het stuk gegeven en kunnen we eindelijk verder met de uitvoering van onze plannen.

De nieuwe raamstickers liggen al klaar, evenals de polo’s, overhemden en schorten. Alles netjes voorzien van het logo van De Buurvrouw. We staan te popelen om het oubollige geel op de muren een opfrissertje te geven, en op het krijtbord naast de ingang “De Buurvrouw, opening soon” te kunnen schrijven. Een nieuwe koperen bel (wat is een kroeg zonder bel?) en wat nostalgische reclameborden liggen ook al te wachten op hun nieuwe onderkomen.

Het duurde allemaal veel langer dan we hadden gehoopt, maar langzaam maar zeker gaan we echt wel de goede kant op! Nog even geduld.