3 – Maar nu echt
Er is een tijd van praten, en een tijd van DOEN. En die tijd van doen is vandaag eindelijk aangebroken. Na maanden praten, plannen indienen, spulletjes bestellen, nadenken over hoe en wat en uiteindelijk met een alternatief scenario komen in verband met de horeca-sluiting. Zijn we vandaag ein-de-lijk begonnen met de opknapwerkzaamheden.
Sinds jaar en dag is het bruine café vooral… geel. Met uiteraard bruin. De lambrisering is, na een aantal herstelpogingen, uitgevoerd in drie tinten bruin, de pilaren zijn geel evenals de muren. En het voor plafond heeft men ooit bedacht dat donkerbruin een hele mooie kleur was. Wij denken daar net even anders over. De muren worden olijfgroen, een deel van het houtwerk wordt ral 9010 (gebroken wit) net zoals het plafond. De bruine lambrisering, tja… Dat is een ander verhaal. De schilder van dertig jaar geleden heeft er met bloed, zweet en tranen met een penseeltje een houtnerf in geschilderd. Latere ‘herstelwerkzaamheden’ hebben die houtnerf verprutst door er egaal overheen te schilderen, met een kleur bruin die het oorspronkelijke niet eens benadert! Een visueel rommeltje dus. En voor ons een uitdaging om daar weer iets moois van te maken. Maar die uitdaging gaan we graag aan.
Muren, plafond en een (ander) deel van het houtwerk hebben onze prioriteit. Voorlopig is het café nog fysiek gesloten, in elk geval tot 14 januari. We zijn dus best beperkt in de tijd. En die lambrisering? Die pakken we gefaseerd wel aan. Geopend of niet.
Vandaag zijn we in elk geval voor het eerst aan de slag geweest in het café. Eerst de kerstversiering maar weggehaald, wel zo handig. Het hing aan alle kanten in de weg. De vrijwilliger die het heeft aangebracht, wilde of kon het niet eerder dan maandag 3 januari weghalen, maar daar konden wij niet op wachten. De eerste twee muurdelen zijn inmiddels schoongemaakt met een stevige ammonia-oplossing (oppassen dat het niet in je mondneusmasker terechtkomt, weten we nu uit ervaring). En de eerste laag voorstrijk zit erop. Niet onbelangrijk, want er mocht ‘vroegah’ nog gerookt worden in het café, en flink ook! We poetsen dus feitelijk dertig jaar aan nicotine van de muren af. De voorstrijk is nu lekker aan het drogen en morgen gaat de eerste kleurlaag erop. Het zal gelijk een hele andere uitstraling hebben! We zijn benieuwd.
Maar voor we morgen aan het klussen gaan, hebben we eerst een afspraak bij de Kamer van Koophandel in Den Haag. En dat allemaal op oudejaarsdag. The show must go on!
