5 – Klussen
Terwijl Natali in La Plaza (de grote zaal op de begane grond) de lunch verzorgt, liggen in het cafeetje de werkzaamheden ook niet bepaald stil. Bijna dertig jaar hebben we mogen genieten van de gele kleur op de muren, het bruine plafond en de donkergroene bankjes. En dat allemaal voorzien van een dikke laag stof, afgetopt met een sausje van twintig jaar nicotineaanslag.
Muren leeg halen, schoonmaken met ammonia, gaatjes plamuren, voorstrijk erop en daarna nog twee keer in de nieuwe kleur. Een flink karwei, maar nu al, na vier dagen noeste arbeid, meer dan de moeite van het werk waard. Niet iedere nieuwsgierige voorbijganger was het er vandaag mee eens, maar wat knapt die kroeg op zeg! Het geel onder de sierlijst wordt groen (olijfgeel), boven de sierlijst gebroken wit. Sierbalken worden ook gebroken wit. Het ziet er stukken ruimer uit. En doordat we ervoor gekozen hebben de bruin gelakte lambrisering lekker zo te laten, behoudt het café toch zijn uitstraling van bruin café.
Het plafond, nu nog donkerbruin, wordt ook nog onderhanden genomen. Het wordt niet het aanvankelijk bedachte gebroken wit (ral 9010), maar een zandkleur. Warm, wat lichter, maar toch niet té licht. En als we dan het kunstleer op de bankjes, nu donkergroen, in een zelfde kleur uitvoeren als het plafond, blijft de boel toch mooi één geheel.
De antieke ‘moordwerktuigen’ die eerst de muren opsierden zullen niet allemaal hun gang naar het cafeetje terugvinden. Zo hing er op borsthoogte een bijl aan de muur. EEN BIJL! Je verzint het niet.. Ook een keur aan zagen en andere steekvoorwerpen zullen niet terugkeren. In de plaats daarvan hebben we een hele verzameling aan nostalgische reclameborden klaarliggen. Het zal nog wel even puzzelen worden, welke waar komt te hangen, maar dat komt natuurlijk helemaal goed.
En dan die vloer. Een typisch geval van ‘niets meer aan doen’! De vlekken in het krakende hout laten bijna dertig jaar aan bloed, zweet en tranen zien. En vooral heel erg veel drank. Maar het zou gewoon misdadig zijn om ook maar iets aan die vloer te doen. Dat doen we dus ook niet.
De komende drie dagen liggen de kluswerkzaamheden even stil. De vrije dagen zijn voorbij en de klusser gaat weer aan het gewone werk, en heeft ook nog andere verplichtingen. Zaterdag en zondag gaan de schouders er weer onder. En Natali? Die blijft in La Plaza ‘vriend en vijand’ verbazen over haar culinaire kwaliteiten!
